Z Ludzką Twarzą: Kieliszek pełen pozorów
''W tym kraju pijesz, gdy się cieszysz. Pijesz, gdy jesteś smutny. Ludzie zmienili miłość do życia w miłość do wódki'' – rapował Pezet i trudno się z nim nie zgodzić, bo alkohol w Polsce bombarduje nas od najmłodszych lat, a każdy powód jest dobry, żeby się napić...
Pijemy, gdy komuś urodzi się dziecko, pijemy na weselach, chrzcinach, komuniach, stypach, urodzinach, imieninach, podczas zaręczyn, wieczorów panieńskich i kawalerskich, ale też wtedy, gdy chcemy po prostu wyluzować się po ciężkim dniu lub spotkać z przyjaciółmi. Piją starzy i młodzi, mężczyźni i kobiety, artyści, księża, politycy, dziennikarze, robotnicy i prezesi, bo alkoholizm to choroba demokratyczna, chociaż nie z każdym obchodzi się tak samo…
Wykształcone, zadbane, mają rodziny, piękne mieszkania, dobrą pracę, wysokie zarobki. Nikomu nawet przez myśl by nie przeszło, że są uzależnione od alkoholu, bo stereotyp alkoholiczki ma się w Polsce świetnie, bo Polki zostały zmuszone do wstydu i ukrywania się gdzieś za kurtyną perfekcjonizmu. Bo wymaga się od nas, żebyśmy były idealnymi matkami, żonami, przyjaciółkami, pracowniczkami, córkami. Bo alkohol stał się modny. Bo przecież kolorowy drink w pięknym kieliszku wypity w modnym klubie, to nie to samo, co wódka pod sklepem. I tak wpadamy w pułapkę, z której nie każdemu uda się wyrwać.
Bohaterkom trzeciego wydania "Z Ludzką Twarzą" udało się, ale nie wyszły z tej walki bez obrażeń. Co do jednego są zgodne - to co zyskały, jest o wiele lepsze niż to, co zostawiły za sobą.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo